Wandelcoaching

WANDELCOACHING

Vanochtend start ik mijn wandelcoaching met vijf minuten wandelen in stilte. Die eerste minuten van stil naast de ander lopen, geeft mij een ongemakkelijk gevoel. Ik ben mij  bewust van degene die naast mij loopt: ik hoor iedere ademhaling en iedere stap. Tijdens de wandelcoaching wil ik al in de eerste minuut de stilte doorbreken door te gaan praten.

Praten geeft me nog enigszins het idee dat ik controle heb… Door stil te zijn geef ik één van mijn zekerheden op: mijn sociale masker zet ik af. Na een poosje kom ik los van mijn neiging om te praten en geef ik me over aan de stilte.

We maken een wandeling in de natuur en tegelijkertijd is daar die wandeling in onszelf.

Degene met wie ik wandel heeft geen moeite met de stilte. Hij is zich tijdens de stilte bewust van alle geluiden om hem heen en vertelt hoe weinig stil hij is in zijn dagelijkse leven. De vraag waarover hij met mij van gedachten wil wisselen, komt in de stilte naar boven. Ons gesprek gaat na een poosje de diepte in.

Vertraag.
Vertraag.
Vertraag je stap.

Stap trager dan je hartslag vraagt.

Verlangzaam.
Verlangzaam.
Verlangzaam je verlangen.

En verdwijn met mate.

Neem niet je tijd
En laat de tijd je nemen –
Laat.

(Leonard Nolens)