Afgelopen zaterdag was ik samen met mijn dochter aanwezig bij het concert van BLØF in Rotterdam. Douwe Bob was gastmuzikant. Na twee nummers sprongen er tranen in mijn ogen.

Douwe Bob en basgitarist Peter Slager liepen naar elkaar toe, keken elkaar aan, lachten naar elkaar en maakten samen muziek.

Ze versterkten elkaar keer op keer in hun creatieve samenwerking. Het resultaat was bijna magisch voor mij: ze namen mij mee in een avontuur.

Zet twee muzikanten bij elkaar en ze raken zo verstrengeld, dat ze beter groeien dan wanneer ze alleen muziek maken.

Het zou maar zo kunnen dat Douwe Bob en Peter Slager niet wisten waar hun samenspel toe zou leiden. Wat er gaandeweg tussen hen ontstaat, is zo opwindend dat het proces zich versterkt. En ik voelde dat.

Stephen R. Covey schrijft over synergistische ervaringen. Als je synergistisch met elkaar omgaat, stel je je hart en hoofd open voor nieuwe mogelijkheden. Je gaat ervan uit dat je met elkaar meer kunt dan alleen.

Synergie kan ontstaan in je dagelijkse leven. In mijn gezin ervoer ik afgelopen jaar synergie.

Graag bereid ik het Sinterklaasfeest tot in de puntjes voor. Het moet perfect zijn. Tegelijkertijd kost het me veel energie en na afloop ben ik vaak teleurgesteld. Dit vertel ik tegen mijn gezinsleden.

Ze luisteren naar mij en we gaan brainstormen. Iedereen stort zich enthousiast op het Sinterklaasfeest. Over en weer dragen we oplossingen aan, tot er een idee ontstaat waarin iedereen zich kan vinden.

Voor mij voelt het ongewoon.

Eén zoon regelt het lootjes trekken via een app, een andere zoon maakt een groepsapp ‘verlanglijstjes Sinterklaas’. Mijn dochter herinnert ons steeds eraan dat we de verlanglijstjes aan moeten vullen en mijn jongste zoon bedenkt een spel voor pakjesavond. Mijn man regelt lekker eten.

En ik? Ik merk dat ik mij steeds minder gebonden voel aan hoe ik het wil, er ontstaan nieuwe mogelijkheden.

Mijn oude script wordt aan de kant geschoven en samen schrijven we een nieuw. Een wereld van verschil.