Lesgeven op afstand komt dichterbij

Ruim twintig jaar ervaring heeft hij in het onderwijs. Veel dingen in het lesgeven gaan hem makkelijk af. Door de coronacrisis wordt hij meer dan ooit gedwongen zich te verdiepen in het digitale werken. Hij heeft zich daar nooit zo mee beziggehouden en wordt daar nu keihard mee geconfronteerd.

De leerstof zit in zijn hoofd, hij heeft zijn leerlingen nodig om zijn lessen betekenisvol te maken. Verhalen vertelt hij, omdat de leerlingen vragen stellen. Dat is zijn manier om hen nieuwsgierig te laten worden naar de wereld om hen heen. Dat kan hij niet overbrengen in een filmpje.

Uren kost het hem om een digitale dagplanning te maken voor zijn combinatiegroep. Het voelt alsof hij de leerlingen een programma oplegt wat hij vervolgens moet controleren. Hij kent zijn leerlingen en weet dat sommigen pas gaan werken, wanneer hij even naast hen gaat zitten. Anderen moet hij juist met rust laten. Geen vader of moeder die daar tegenop kan.

Lesgeven op afstand ervaart hij als een systeem, waardoor de leefwereld van zijn leerlingen ver weg lijkt.

Ik luister en observeer hem. Hij lijkt wat ongelukkig met zichzelf. Wat lange tijd verstopt was, komt ineens bloot te liggen. Anderen komen te weten dat hij op digitaal gebied niet zo veel voorstelt. En daar baalt hij van. Hij valt van zijn eigen voetstuk.

Ik realiseer me dat ik het ook doe. Stukjes van mezelf houd ik voor anderen verborgen. Nooit laat ik me helemaal vangen. Alleen al thuis ben ik een ander persoon dan op mijn werk. Misschien geldt dat wel voor ons allemaal.

Noodgedwongen gaat hij leren. Hij bijt zich erin vast en leert elke dag een beetje meer. Zijn eigen initiatief is belangrijk om het vol te blijven houden. Sommige collega’s vertelt hij over zijn moeite met het omgaan met het digitale werken. Hij ontdekt dat hij niet de enige is, leuk gaat hij het niet vinden.

Hij wil terug naar zoals het was.

Uit onverwachte hoek krijgt hij hulp. Al chattend probeert een leerling contact met hem te maken. Het chatten lukt hem niet en de leerling voelt zijn frustratie. Geduldig legt de leerling hem de stappen uit. Even zijn de rollen omgedraaid.

Hij voelt hoe het is om te moeten leren, terwijl je er geen zin in hebt.