Vasthouden en loslaten

Vasthouden en loslaten

Ze komt naar beneden, omdat haar broer vraagt of ze later in de avond nog even buiten bij de haard komt zitten. Als even later de andere broer met zijn vriendin onze woonkamer binnenloopt, besluiten zij ook aan te sluiten. Terrasjes zijn dicht, het uitgaansleven ligt stil.

In de tijd ertussen blijven ze wat bij ons in de woonkamer hangen. Ze hebben wijn meegenomen en schenken die voor ons in. De avond die mij aangaapte als een leeg, donker gat verandert ineens in een zaal van licht en vrolijkheid.

Van het één op het andere moment ontstaat er een wonderlijk vertrouwelijk gesprek.

Uit zichzelf halen de kinderen herinneringen op aan vroeger, vriendin is lang genoeg bij ons om mee te kunnen praten en ook zij kletst er heerlijk op los.

Vanuit mijn ooghoeken zie ik mijn man de voorraadkast induiken, om even later terug te komen met bakjes chips. Ook hij ervaart misschien dat dit bijzonder is, dat we dit zo lang mogelijk moeten vasthouden. Dat zoiets je maar zelden overkomt.

Er zijn momenten dat ik mijn kinderen overlaad met vragen waar ze niet op zitten te wachten. Dat ik naar boven roep dat ze moeten komen koffiedrinken, want dat is toch gezellig. Ik beweeg me dan opdringerig naar hen toe.

Deze avond heb ik geen enkele bedoeling om ergens iets gezelligs van te maken. Datgene wat ik zo graag wil in mijn gezin, laat zich ineens aan mij zien.

Het wordt mij duidelijk dat wanneer ik er zelf niet zo achteraan zit, het soms als vanzelf op me afkomt.

Onze kinderen zijn zelfstandige individuen. Onbewust hebben we hen misschien zo opgevoed. Waar vroeger hun namen in één adem genoemd werden, gingen ze op latere leeftijd steeds meer hun eigen gang.

Zullen ze elkaar nodig hebben?  Weten ze elkaar te vinden in tijden van voorspoed, in tijden van crisis? Mijn ideeën over dat ze meer met elkaar zouden moeten optrekken, probeer ik los te laten. Ik vertrouw hen toe dat ze dat op hun eigen unieke manier zullen doen.

Het voelt bijna symbolisch wanneer ik in slaap val met op de achtergrond de lachende stemmen van onze kinderen.

 

2 antwoorden

Trackbacks & Pingbacks

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *